zondag 18 mei 2014

Helling

Eindmodel: zweef-effect van het vliegoppervlak getest op een lichte helling

 
 


Het bereikte zwevend effect van het vliegoppervlak


(de filmpjes hebben soms moeite met laden en daardoor met het afspelen; vandaar een splitsing)
In deze filmpjes is het zwevend effect van het gemaakte vliegtuig wel duidelijk te zien:
 
 
 
 

Finaal model

Mijn finaal model is klaar!

Soms durft het nog eens af te wijken of is de landing niet zo goed...
 
 
 
 
...maar meestal gaat het wel goed:
 
 
 
 
 
Tijdens het werkproces tot het eindresultaat wou ik een originele vorm, die niet te vergelijken was met standaard modelvliegtuigjes of zoals we die kennen bij het reizen.
Dit is mij wel gelukt: het resultaat lijkt futuristisch en voldoet aan mijn eerste gedachte van een zwevend oppervlak.
 
 
 
prototype vs. eindmodel
 
 
 
 

Stappen tot finaal model

Na heel wat schuren en wikken en wegen kreeg het finale model eindelijk vorm!


1) De basisvorm voor het eindmodel werd uit een massief bok PU schuim gesneden met de lintzaag
 
 
2) Op het bovenvlak werd de romp en de opstaande vleugeleinden getekend


3) Alles werd geraspt met een ruwe rasp, de afgetekende gebieden worden overgelaten

 
4) Nu wordt een mooie ronde overgang voorzien naar de gecreƫerde hoger liggende delen





 
 
5) De neus wordt spits en fijn gevijld
 
 
 
6) Idem met het ondervlak: de romp wordt afgetekend

 
 
7) De niet afgebakende delen worden opnieuw uitgeraspt met een mooie ronde overgang naar de hoger gelegen romp


De romp moet symmetrisch t.o.v. het vleugeloppervlak liggen



 
8) Het geheel wordt mooi glad geschuurd en elke overgang wordt miniem en subtiel gemaakt: de romp gaat als het ware over in het vleugeloppervlak



Vooral gebruik gemaakt van een fijnere rasp en een schuursponsje




De vleugels zijn dikker vooraan dan achteraan: creƫren van een druppelvorm
  


 
9) De neus wordt goed scherp en puntig gesneden en geschuurd
 
 



 
10) De romp moet symmetrisch blijven t.o.v. de symmetrielijn en t.o.v. het vleugeloppervlak

 
11) Opnieuw werd het zwaartepunt zorgvuldig berekend en afgemeten; op deze plaats werd eerst een spijker in het schuim geprikt
Het zwaartepunt bij het eindmodel ligt op 22,26 cm van de neuspunt
 
12) Daarna een lang proces van wikken en wegen tot het beste evenwicht werd bereikt
 
 
 
Spijkers worden op verschillende plaatsen geplakt om het evenwicht te vinden
 
---

 
 
De neus werd verstevigd en verzwaard met behulp van duck-tape en spijkers
 
---

 
 
 
Spijkers op en rond het zwaartepunt, in het midden van de romp
 
---
 
 
 
Dit puntig blokje aan het ondervlak belet de spijkers die onderaan de romp uitsteken schade te maken en houdt de spijkers ook op hun plaats
 
---




De vleugels werden zo aerodynamisch mogelijk gemaakt
 
13) En uiteindelijk...
 
De stappen worden nogmaals duidelijk en gedetailleerd uitgelegd op http://www.instructables.com/id/Modelvliegtuig-uit-PUschuim/